Juf Wilma 40 jaar voor de klas: ‘Inspectie kijkt alleen naar cijfers, maar met keihard werken kom je er ook’

Haar klaslokaal hangt vol met vlaggetjes met 40 erop. Dit keer duidt het cijfer niet op de leeftijd, maar op de dienstjaren van de juf. Wilma Scheele (61) staat al sinds haar 21ste voor de klas. Nu is ze vier scholen, drie soorten onderwijs en de titel Docent van het jaar verder. ‘Je moet niet alleen naar cijfers kijken, zoals de Onderwijsinspectie doet.’

,,Veertig jaar geleden was ik één van de driehonderd sollicitanten en wees iedereen me af door gebrek aan ervaring.” Ze ging vrijwilligerswerk doen bij De Bron in De Lier en solliciteerde een half jaar later met succes bij De Windroos. Dat was een LOM school, speciaal onderwijs, waar ze leerde kinderen als individu te behandelen. ,,Ze zeggen dat je eerste school je vormt en dat heb ik daar meegekregen.”

Toen lag er veel minder druk op de dag en op het rooster., ,We hadden een half uurtje vrij om iets te knutselen voor iemand. Dat doen we nu nog, maar ten koste van iets anders.”
Het basisonderwijs kreeg meer taken, zoals Burgerschap, waardoor de druk op het rooster toenam. ,,Nu hoorde ik laatst dat reanimeren in het basisonderwijs moet. Kan er nog wel bij, not! Het pakket is nu al te groot.”

Digibord
Ideaal van deze tijd vindt Scheele het digibord. ,,Ik was uren bezig om een tekening te maken op het bord en met één veeg was het verpest. Nu tover je een plaatje tevoorschijn, of een muziekje als je het ergens over hebt. Wat ik mis zijn de geschiedenisverhalen die ik vroeger vertelde. Daar hebben we nu filmpjes voor.”
In 1989 was ze erbij toen De Windroos als eerste basisschool computers kreeg. ,,Type Commodore 64 met van die enorme floppies.” In het speciaal onderwijs waren geen invallers te krijgen. Scheele vulde gaten op en kwam niet meer toe aan haar eigen werk. Daarom stapte ze over naar De Regenboog.

Warme prak
De katholieke basisschool begon net met een paar lokalen en combinatieklassen in Dreespark, toen een wijk in aanbouw. ,,Kinderen gingen tussen de middag voor de warme prak naar huis. Nu hebben ze een continurooster met kortere pauzes, ook voor ons. Dat betekent geen tijd om wat na te kijken of klaar te leggen en al helemaal geen ommetje tussen de middag.”

In 2005 kreeg Scheele de titel Docent van het jaar, als eerste in het basisonderwijs. Ze mocht door de titel meepraten over kabinetsplannen. ,,Elke minister komt weer met nieuwe plannen, daar moeten we vanaf. Ben je net aan iets gewend, komt er wat nieuws. Het zou mooi zijn als ze niet met een eigen plan de geschiedenisboekjes in willen, maar een langetermijnplan maken voor het basisonderwijs.”
Toetsen en cijfers

Daarnaast vindt Scheele dat de toekomst van kinderen te veel aan toetsen hangt. ,,Er zijn kinderen die dichtslaan van een toets. Ik heb er weleens eentje gegeven als werkblad en toen ging het veel beter. Het gaat om hoe slim je bent en pk’s, paardenkracht. Iemand die minder slim is, maar keihard werkt, komt er wel. Je moet niet alleen naar cijfers kijken, zoals de Onderwijsinspectie doet.”

Toen ze vijftig was, wilde ze iets anders en koos ze voor de Montessorischool. Passend bij een juf die volgens de jury van de Docent-van-het-jaarverkiezing ‘stimuleert dat de leerlingen zelf op ontdekkingstocht uitgaan’. Ze kan maatwerk leveren en wordt nog steeds blij van kinderen iets bijbrengen. ,,Door de druk denk ik aan het eind van de dag vaak dat ik iemand te kort heb gedaan. Een klassenassistent in elke klas zou een uitkomst zijn, maar daar is geen geld voor en het is onzeker of je nog mensen vindt.” Of ze er haar resterende werkzame 6 à7 jaar uitzit weet ze nog niet. ,,Ik ben altijd op zoek naar een nieuwe uitdaging.”

Bron: Artikel van AD Westland

Elske Koopman 15-12-23, 17:00 Laatste update: 15-12-23, 19:09

Fotografie: Thierry Schut